اين مشكلات چيستند و چگونه توسط جراح بيني رفع مي شوند؟
يكي از مهمترين مشكلات داخل بيني كه در جراحي هاي پلاستيك و زيبايي بيني فراروي جراحان بيني است، انحراف تيغه بيني است. در بسياري از بيماران، انحراف بيروني بيني با درجات مختلفي از انحراف تيغه داخلي بيني همراه است. در تعدادي از بيماران، بدون هيچ انحرافي درظاهر بيني، تيغه داخلي بيني دچار انحراف شديد است و اين نوع از انحراف ها فقط با معاينه دقيق داخل بيني قابل تشخيص است. گاهي اين بيماران از شنيدن اين كه در داخل بيني داراي تيغه بيني به شدت منحرف هستند، متعجب مي شوند.
بايد دانست كه انحراف داخل و ظاهر بيني لزوما با هم موازي نيستند. به هر حال انحراف تيغه بيني در هر دو دسته ياد شده نياز به اصلاح در حين جراحي دارد. در ابتداي جراحي، قبل از شروع اقدامات مربوط به زيبايي و تغيير شكل ظاهري بيني، لازم است جراح بيني تمام تلاش خود را مصروف رفع انحراف تيغه بيني و باز نمودن راه تنفس نمايد و پس از اطمينان از برقراري راه طبيعي تنفس، به قسمت دوم عمل جراحي كه اصلاح ساختار ظاهري بيني با ايجاد تناسب در قسمت هاي مختلف بيني و صورت است، پردازد. در صورتي كه اصلاح تيغه داخلي بيني صورت نگيرد، پس از عمل، بيمار با مشكلات تنفسي از راه بيني مواجه خواهد شد.
جراحي بيني - جراحي زيبايي بيني
مشكل شايع ديگر داخل بيني، رشد بيش از حد شاخك هاي داخل بيني است. در هر فرد به طور طبيعي، در هر سمت بيني سه بر آمدگي استخواني در داخل بيني وجود دارد كه در فارسي شاخك و در اصطلاح پزشكي توربينيت بيني ناميده مي شوند. هواي تنفسي در حين عبور از راه بيني، از لابلاي اين برآمدگي ها عبور كرده و اعمال مختلف بيني مانند تصفيه، مرطوب سازي و گرم كردن هوا بر روي آن انجام مي شود. بنابر علل مختلف، ممكن است اين شاخك هاي داخل بيني بيش از اندازه رشد كنند و موجب تنگ نمودن راه هوايي داخل بيني شوند.
در صورتي كه رشد بيش از حد آنها با درمان هاي دارويي قابل معالجه نباشد و مشكلات تنفسي براي بيمار ايجاد نموده باشد، با روش هاي مختلف جراحي مي توان از اندازه آنها كاست. در گذشته روش هاي جراحي شامل برداشتن تمام يا قسمت زيادي از اين شاخك ها بوده است كه اين گونه اعمال جراحي با عوارض مختلفي همراه بوده است.
با پيشرفت هاي صورت گرفته در جراحي بيني، بدون برداشتن و يا دادن برش بر روي شاخك ها، كاهش حجم آنها با استفاده از روش هاي نوين امكان پذير شده است. به عنوان مثال، با وارد كردن امواج راديويي با فركانس چند مگاهرتز به داخل شاخك ها، يا با وارد نمودن فيبرهاي بسيار ظريف ليزري به داخل آنها، تغييرات بافتي در داخل بافت شاخك ها رخ مي دهد كه در درازمدت منجر به كوچك شدن آنها مي شود.
مشكل شايع سوم كه موجب اشكال در تنفس قبل و بعد از جراحي بيني مي شود، وجود پوليپ هاي بيني است. پوليپ هاي بيني بافت هاي اضافي متورم و برخاسته از داخل سينوس ها هستند كه كم كم رشد كرده و از مجراي سينوس وارد فضاي بيني شده و راه تنفسي را مسدود مي كنند.
در صورتي كه بيماري براي جراحي زيبايي بيني مراجعه نمايد ومبتلا به پوليپ بيني باشد، در ابتدا بايد درمان پوليپ بيني براي او صورت گيرد و بعد جراحي پلاستيك بيني انجام شود چرا كه انجام جراحي پلاستيك بيني در بيماراني كه مشكل پوليپ هاي بيني در آنان رفع نشده است موجب تشديد بيماري در آنها مي شود.
با توجه به منشا اصلي پوليپ هاي بيني كه از سينوس هاي اطراف بيني است، و نيز با توجه به اين كه اغلب اين بيماران از سينوزيت مزمن زمينه اي نيز رنج مي برند، درمان ريشه اي پوليپ هاي بيني بدون درمان سينوزيت مزمن امكان پذير نيست.
از اين رو است كه درمان سينوزيت مزمن در اين بيماران هم زمان با درمان پوليپ ها، از طريق جراحي اندوسكوپيك سينوس انجام مي شود. با توجه به ظرافت و حساسيت بسيار زياد عمل جراحي اندوسكوپيك سينوس كه از دشوارترين جراحي ها در بدن از لحاظ تكنيك عمل مي باشد، بهتر است در اين بيماران، جراحي پلاستيك بيني در مرحله ديگري پس از درمان و بهبودي وضعيت سينوس ها صورت گيرد.
نتيجه اين كه از سه علت شايع مشكلات تنفسي در بيماران داوطلب جراحي پلاستيك بيني، دو علت آن، يعني انحراف تيغه بيني و رشد بيش از اندازه شاخك هاي بيني، هم زمان با جراحي پلاستيك بيني قابل اصلاح اند. اما علت سوم كه شامل پوليپ هاي بيني و سينوزيت مزمن است، بهتر است در مرحله جداگانه اي، پيش از انجام جراحي پلاستيك بيني، تحت درمان مناسب قرار گيرد.