آيا خنده و حركات صورت بر شكل بيني تاثير مي گذارد؟
عضلات متعددي در بيني و صورت وجود دارند كه در هنگام ابراز احساسات مانند خنده موجب حركت دادن نوك بيني به سمت پايين مي شوند. روش هاي جراحي گوناگوني براي مقابله با افت بيني وجود دارد. امروزه سعي بر اين است كه از روش هايي كه متكي بر افزايش بافت ها ( بجاي برداشتن و كم كردن بافت ها) است در جلوگيري از روند افت بيني استفاده شود.
بدين ترتيب كه بافت هايي كه از قسمت هاي اضافي و ناهنجار بيني برداشته مي شوند، در محل مناسب در قسمت هاي ديگري از بيني مورد استفاده قرار مي گيرند تا در درازمدت، حمايت اسكلتي بيني بطور مطلوب تري حفظ شود و بيني دچار فروافتادگي پس از گذشت زمان نشود. يك نمونه از كاربرد اين روش ها، برداشتن قطعه اي باريك از غضروف تيغه بيني و جاگذاري آن به عنوان ستون و پايه حمايتي بيني در پايين ترين قسمت بيني است.
رواج روش هاي راينوپلاستي تقويتي كه متكي بر تقويت حمايت بافت هاي بيني است، نقطه عطفي درتكامل روشهاي مدرن جراحي پلاستيك بيني است. بيشتر عوارض طولاني مدت تنفسي و زيبايي از كاهش بيش از حد بافت هاي بيني ويا دستكاري هاي بيش از اندازه روي بافت هاي بيني ناشي مي شود. تغيير شكل و زيبا ساختن بيني از طريق افزايش بافت بجاي كاهش، يك راه منطقي جلوگيري از اين گونه عوارض است.
آيا در جراحي بيني حد و مرزي براي كوچك نمودن بيني وجود دارد؟
حد و مرز كوچك نمودن بيني در جراحي بيني:
بطور قطع اين حد و مرز وجود دارد. نكات زير مطلب را بهتر روشن مي كند:
نخست آن كه زيبايي لزوما به معناي كوچكي نيست بلكه زيبايي بيني درگرو تناسب قسمت هاي مختلف بيني با هم و نيز تناسب كل بيني با قسمت هاي مختلف چهره است. هدف جراحي زيبايي بيني زيباتر به نظر رسيدن چهره است نه صرفا كوچك كردن بيني. چه بسيار بيني هايي كه با وجود اندازه هاي بسيار كوچك نه تنها بر زيبايي چهره نيفزوده اند بلكه تناسب قبلي را هم از بين برده اند.
دوم آن كه نوع بافت هاي بيني فاكتور محدود كننده اي در جراحي بيني است. بيني هاي با پوست ضخيم و بافت غضروفي ناچيز بارزترين نمونه تاثير بافت بيني بر نتيجه عمل است. اين بيني ها تمايل دارند در مقابل تلاش جراح براي زيبايي مقاومت كنند و با ضخامت پوست ظرافت هاي بيني را كم كنند. اين هنر، دانش و تجربه جراح است كه بايد در چنين تنگناهايي بر محدوديت هاي بافتي فائق آيد.
سوم آن كه كوچك شدن بيني تا حدي مطلوب است كه عملكرد تنفسي بيني به مخاطره نيفتد. كاهش بيش از حد اندازه سوراخ هاي بيني وبرداشته شدن بيش از اندازه بافت هاي استخواني، غضروفي و پوست، ممكن است سلامت فرد را بخاطر از دست دادن مسير تنفسي بيني با مشكلات جدي مواجه سازد. جراح بيني با ارزيابي دقيق وضعيت داخل بيني پيش از جراحي، با پيش بيني بسياري از احتمالات، مي تواند ريسك عوارض تنفسي را به حداقل برساند.